Բելլա Լալայանի հրապարակումը.
շատ զրույցների եմ ականջալուր լինում
բայց , քանի որ իմ մեջ լրագրողը միշտ զիջում է սկզբունքներիս, լսածս ՝ կամ լսած կամ չէ ..
շատ պահեր եմ տեսագրում, շատ դրվագներ ունեմ ՝ ավելի շատ բան ասող, քանի մի քանի հատոր գիրքը ..
բայց , բոլորը իմն են .. տեսագրել ու պահել եմ ինձ համար, ոչ թե մասնագիտական PR համար ..
բայց հիմա ..
օրեր առաջ վերադառնում էինք դիրքերից ..
սեփական աչքերով ՏՂԱՆԵՐԻ աշխատանքին հետևելու ցանկությամբ միացել էի նրանց ..
/էդպիսի սովորություն ունեմ ՝ խոսքիս արժեքը չկորցնելու համար/
մի ամբողջ օր՝ / էն 42 մետրանոց աշտարակը կանգնեցնելու օրն էր / արևի կիզիչ ճառագայթների ներքո աշխատանքից հետո վերադառնալիս մի ծառի տակ նստեցինք` մի կտոր հաց կիսելու …
Արցախի հյուսիս-արելյան սահմանի մի հատվածը վերահսկող N ՊՇ հրամանտարը մեզ հետ էր …
հիշեցնեմ, որ հյուսիս արևելքը հիմնականում Ակնայի ուղղությունն է ` այն ուղղությունը, որտեղ 2016 թվականին հայոց ԶՈՒ ոչ մի զոհ չտվեց…
այդ օրերին ես մի քանի գրառում էի արել…
իհարկե , փակագծերը չէի բացել, որ գրածս քծնանք կամ բանաստեղծական գովք չընդունվի …
/մեր ազգը ցանկացած բարի ու դրական խոսքը հիմա որպես PR է ընդունում/
իսկ գրառումներիս հիմքում սեփական աչքովս տեսածն էր,էլի…
մի խոսքով.
ինչպես գիտեք , հացի շուրջ ամեն ինչ սրբանում է ու անկեղծանում /եթե , իհարկե, եղանի շւորջ նստած են մարդիկ , ոչ թե ծամողներ/ …
և այսպես, զուլալ հացի պատառ կիսելուց
N ՊՇ հրամանատարն ասաց այն, ինչ ես արդեն երրրորդ տարին է նեղ անձնական զրույցներում բացատրում եմ մարդկանց…
այս վիդեոին կցում եմ 16-ի ապրիլին արված իմ գրառումները նաև մի շարք տխմարների համար
գուցե կարդան ու հասկանան, որ եթե ես մարդու գովք անելու միտում ունենայի 2016-ի ապրիլին բոլորվին այլ տեքստ կգրեի …
թող ինձ ների N ՊՇ հրամանատարը
բայց, իրականությունը պիտի հասանելի դրաձնենք մարդկանց
դուք էլ ինձ կներեք՝ զրուցը կեսից եմ տեսագրել..մինչ այդ ավելի գեղեցիկ բաներ է ասել հրամանատարը .. )
