Tert.am Life-ի «Հայտնիների անհայտ կողմերը» խորագրում այս անգամ ներկայացնում ենք դերասան Սարգիս Գրիգորյանին:
Սարգսին շատերն ընկալում են հանգիստ ու հանդարտ տեսակով, բայց ինքն իր ամենամեծ թերությունը համարում է բռնկվուն լինելը: Հնարավորության դեպքում դերասանը կցանկանար դրանից ազատվել: Նա անկեղծացավ, որ կյանքում հասցրել է խորը հիասթափություն ունենալ:
-Ո՞րն է Ձեր բնավորության ամենաբնութագրական գիծը։
-Ո՞րն եք համարում Ձեր ամենամեծ թերությունը, որը, հնարավորության դեպքում, կուզեիք շտկել կամ վերացնել։-Չափազանց պատասխանատու լինելը:
-Պայթունավտանգ լինելն ու արագ բռնկվելը:
-Իսկ ինչի՞ց եք շատ վախենում, անհաղթահարելի համարո՞ւմ եք այդ վախը։
-Առողջությունը կորցնելը, որովհետև եթե կորցնես, չես կարողանա հետ բերել, մնացած ամեն բան կարելի է հաղթահարել:
-Ի՞նչ հատկությամբ կուզեիք օժտված լինել։
-Ինչ ուզում եմ, դրանով արդեն օժտված եմ:
-Որևէ գերբնական կարողությամբ կուզեի՞ք օժտված լինել։
-Կուզեի կկարողանալ այնպես անել, որ ժողովուրդը լավ ապրեր, բոլոր վատ ու տհաճ երևույթները վերանային: Հիմա կախարդական փայտիկը նորաձև է: ԱԺ-ում էլ են խոսում այդ մասին: Կուզեի այդպիսի մի փայտիկ ունենալ:
-Ի՞նչն է ամենից շատ բարկացնում Ձեզ հասարակության, մարդկանց մեջ։
-Երբ միջամտում են այն հարցերին, որտեղ պետք չէ, զբաղվում են ուրիշի գործով ու բոլորն իրենց գիտնականի տեղ են դնում: Ինձ նյարդայնացնում է, որ մարդիկ իրենց տեղերում չեն. ամեն մարդ վարչապետ է, սալիկապատող և այսպես շարունակ: Պետք է յուրաքանչյուրն իր գործով զբաղվի:
-Հաճա՞խ եք մենակ մնալու հնարավորություն ունենում։ Ի՞նչի մասին եք մտածում, երբ ինքներդ Ձեզ հետ մենակ եք մնում։
-Երբ մենակ եմ լինում, աշխատում եմ ոչ մի բանի մասին չմտածել և քնում եմ: Քանի որ այդպես շատ քիչ է լինում, մենակ մնալու ժամանակն օգտագործում եմ ռեստարտ լինելու համար, իսկ, ընդհանրապես, անըդնհատ մտածում եմ` և՛ աշխատանքի ընթացքում, և՛ մեքենա վարելիս:
-Ի՞նչը կարող է Ձեզ ստիպել հունից դուրս գալ, նյարդայնանալ։
-Թափթփվածությունը, ստախոսությունը, դիլետանտիզմը:
–Իսկ ի՞նչը կարող է խաղաղություն պարգևել Ձեզ նյարդայնացած ժամանակ, հակասթրեսը ո՞րն է:
–Երեխաներս: Նրանց հետ շփումն ամենալավ դեղամիջոցն է ինձ համար:
–Ինչի՞ց կարող եք հիասթափվել։ Հասցրե՞լ եք ունենալ խորը հիասթափություն։
-Մեծամիտ մարդկանցից: Հասցրել եմ հիասթափվել շատ մարդկանցից, բայց ես 15 րոպեից ավելի չեմ մտածում դրա մասին, միանգամից տվյալ մարդուն գցում եմ սև ցուցակ և շարունակում ապրել: Թող ինքը մտածի: Հիասթափություններ ունեցել եմ նաև մասնագիտական ճանապարհին, բայց այն ժամանակ, երբ նոր էի սկսում։ Հիմա արդեն իմունիտետ եմ ձեռք բերել, պարզապես ուշադրություն չեմ դարձնում: Հասկանում եմ, որ ինչպես կյանքում կա չարն ու բարին, այնպես էլ մարդիկ են հայտնվում, ովքեր ամեն ինչ անում են, որ դու չկարողանաս առաջ գնալ, խոչընդոտներ են ստեղծում: Հիմա հասկանում եմ, թե ինչու են մարդիկ նման բան անում: Կարողանում եմ հակահարված տալ, իսկ այն ժամանակ չէի հասկանում շատ բաներ, շատ էի բարդութավորվում:
-Ափսոսանքի զգացողություն հաճա՞խ եք ունենում, ինչի՞ համար եք ամենից շատ ափսոսում:
-Իհարկե: Ափսոում եմ, որ ծնողներս չտեսան այն ամենը, ինչին հասել եմ, չհասցրին խաղալ իրենց թոռնիկների հետ: Մենք բավականին դժվար, աղքատ կյանքով ենք ապրել: Ծնողներիս գերնպատակն էր մեզ, ըստ արժանվույն, մեծացնելը։ Հիմա, երբ մենք եղբայրներով փորձեցինք կայանալ, իրենք մեզ հրաժեշտ տվեցին:
-Ո՞վ կամ ի՞նչը կարող է ոգեշնչման աղբյուր լինել Ձեզ համար։
-Կինս` Մանո Գրիգորյանը:
-Եթե քաղաքական գործիչ լինեիք, ինչպիսի՞ն կլիներ Ձեր կարգախոսը։
-Չէի լինի քաղաքական գործիչ: Ես չեմ սիրում քաղաքականությունը:
-Իսկ կյանքում ունե՞ք կարգախոս, որով առաջնորդվում եք:
–Ինքդ քո նկատմամբ արդար եղիր, որ հետո կարողանաս գլուխդ հանգիստ բարձին դնել ու խղճիդ առաջ պատասխան չտաս:
-Ունե՞ք իր, որը միշտ Ձեզ հետ է:
-Իմ դաջվածքներն են, ուրիշ ոչինչ: