Նրա որդին՝ Զախարին, ժամկետից 12 շաբաթ շուտ ծնվեց:
Նա ընդամենը 1200 գ. էր կշռում, տեղափոխվեց վաղածին երեխաների բաժանմունք:
Յամիլն օրեր շարունակ նստում էր փոքրիկի օրորոցի մոտ, բայց գիշերները բժիշկները նրան տուն էին ուղարկում…
Ամեն անգամ գնալիս Յամիլը վախենում էր, որ կվերադառնա և իր փոքրիկին ողջ չի գտնի:
Յամիլը թևաթափ չեղավ:
Նա շատ էր լաց լինում, մտահոգվում, բայց լավագույնի հույս ուներ:
Նա մի հրաշալի միջոց հորինեց…
Տուն գնալով՝ զբաղվում էր տնայն գործերով, ուտելիք էր պատրաստում, սպասքն էր լվանում:
Նա ամբողջ ժամանակ մտածում էր հիվանդասենյակում թողած երեխայի մասին:
Մի անգամ նրա հայացքն ընկավ սովորական ռետինե ձեռնոցներին…
Եվ լավ միտք հղացավ:
Յամիլը սովորական կտորե ձեռնոցի մեջ կտավատի սերմեր լցրեց ու հաջորդ օրը հիվանդանոց տարավ:
Մինչ նստած էր որդու կողքին, ձեռնոցն իր մարմնի մոտ էր պահում:
Գործվածքը ներծծում էր նրա բույրը, իսկ ձեռնոցի միջի սերմերը տաքանում էին:
Գիշերը տուն գնալուց առաջ նա փոքրիկին ծածկում էր ձեռնոցով:
Հաջորդ օրը բուժքույրերը Յամիլին ասացին, որ նրա երեխան անխռով քնել էր, խնդիրներ չէր ունեցել սրտխփոցի և շնչառության հետ կապված:
Դրանից հետո կինը ձեռնոցն ամեն գիշեր թողնում էր երեխայի մոտ:
Բուժքույրերը Յամիլին խնդրեցին մյուս մայրերի համար էլ նույնպիսի ձեռնոցներ պատրաստել:
Նա իր ձեռքով տարբեր գործվածքներով ավելի քան 100 մոդելի ձեռնոց կարեց և տարավ մայրերի համար, ովքեր նույն ծանր փորձության միջով էին անցնում:
Հրաշք-ձեռնոցներն իսկական փրկություն էին…
Հիմա Յամիլն ընկերություն ունի, որը վաղածին երեխաների համար հատուկ ձեռնոցներ է պատրաստում ու վաճառում:
Նրա որդին արդեն դեռահաս է
: Նա շատ է հպարտանում իր մորով:
Այդ ձեռնոցներն օգնում են հազարավոր մայրերի ողջ աշխարհում:
Նյութը հրապարակման պատրաստեց EnterTrain-ը