«Սիրելի Բերտա
Ես էլ ավելի շատ եմ կարդում և ավելի քիչ փոշի սրբում:Ես նստում եմ դրսում և վայելում եմ տեսարանը,չեմ անհանգստանում այգու մոլախոտերի մասին:Ես ավելի շատ ժամանակ եմ անցկացնում ընտանիքիս և ըներներիս հետ,ավելի քիչ ժամանակ եմ տրամադրում աշխատանքիս:
Կյանքը պետք է վայելել,այլ ոչ մի կերպ տանել:Այժմ ես փորձում եմ հասկանալ այս պահերը և գնահատել դրանք:Ես ոչինչ չեմ տնտեսում, օգտագործում եմ ընտանեկան թանկարժեք սպասքը,շուկա գանլսի իմ ամենալավ սորերն եմ հագնում:Ես չեմ պահում իմ ամենալավ օծանելիքը հատուկ իրադարձությունների համար,այն օգտագործում եմ խանութ կամ բանկ գնալիս:Եթե ինչ-որ բան պետք է տեսնել,լսել կամ անել,ապա ես դա ուզում եմ անել հենց հիմա:Ես չգիտեմ,թեինչ կանեին ուրիշները,եթե իմանային,որ վաղն էլ չեն լինելու:Կարծում եմ նրանք կզանգահարեին ընտանիքի անդամներին և մտերիմ ընկերներին:Նրանք անգամ կզանգահարեին մի քանի հին ընկերների:Գուցե նրանք գնային չինական ուտեստներ համտեսելու:
Կարծում եմ,որ երբեք դա չեմ իմանա:Դրանք մանրուքներ չեն:Ես բարկանում էի չգրած նամակների,ամուսնուս և ծնողներիս չասված խոսքերի համար:Ես աշխատում եմ չհետաձգել ոչնիչ:Ամեն առավոտ,երբ ես բացում եմ աչքերս,ասում եմ ինքս ինձ,որ այս առավոտը յուրահատուկ է:Ամեն օրը,ամեն րոպեն,ամեն շունչը իրական նվեր է:
Կյանքը չի կարող հավերժ խնջույք լինել,սակայն քանի դեռ մենք այստեղ ենք,մենք պետք է ուրախանանք:»
Աղբյուրը՝ https://info-arm.com