Ուսուցչուհին հարցնում է դասարանին.

— Դարպասի վրա նստած են երեք ճնճղուկ: Դուք կրակում եք դրանցից մեկի վրա: Քանի՞ ճնճղուկ մնաց այնտեղ կանգնած: Այ, հենց դու, Սուրեն, հենց դու էլ կպատասխանես:

— Ոչ մի հատ էլ չի մնա: Մնացածը կթռչեն կրակոցից հետո:


— Ես նույնպես Ձեզ հարց ունեմ, ընկեր Ալավերդյան:— Ոչ: Ճիշտ պատասխանը 2-ն էր, սակայն քո մտքի թռիչքն ինձ շատ դուր եկավ: Այդ պահին Սուրենն ասաց.

— Ապա, լսում եմ:

— Նստարանին նստած են երեք կին: Նրանք պաղպաղակ են ուտում: Կանանցից մեկը համեստորեն լիզում է այն, երկրորդը այն կծելով է ուտում, իսկ երրորդն արդեն ագահաբար լիզում է փայտիկը: Ո՞վ է նրանցից ամուսնացած:

Ուսուցչուհին կարմրեց և պատասանեց.

— Դե երևի նա, ով ագահաբար լիզում է փայտիկը:

— Ոչ, ընկեր Ալավերդյան: Ամուսնացած է նա, ում ձեռքին ամուսնական մատանի կա, սակայն Ձեր մտքի թռիչքն ինձ նույնպես դուր եկավ:

Աղբյուր

loading...