Մեր նշանադրությունն էր: Իմ ծնոնղերն էին և ամուսնուս ծնողները: Բոլորն այնքան սիրալիր էին…բայց միայն առաջին 20 րոպեի ընթացքում:

Հետո սկսեց ամենասարսափելին:

Սկեսուրս հայտնեց, որ հարսանիքից առաջ պիտի այցելեմ բոլոր բժիշկներին և նրան տրամադրեմ իմ բուժգրքույկը:

Ամուսինս համառորեն լռում էր:

Ես, իհարկե, ասացի, որ խնդիր չկա: Իսկ մայրիկս հայտնեց, որ դա լիարժեք զառանցանք է:

Սկեսուրս ասաց, որ եթե այդպես է, ուրեմն հարսանիք չի լինի այնքան ժամանակ, մինչև չներկայացնեմ նրան մեր ամբողջ ցեղում եղած բոլոր հիվանդությունները:

Հայրս կոպտեց սկեսուրիս և հեռացավ: Ես մնացի:

Ինձ անհարմար էի զգում, որ իքնս էլ գնամ:

Գիշերն ինձ ու ամուսնուս առանձին պառկեցրեցին, դա նույնպես տարօրինակ էր, բայց այդ ժամանակ էլ ամուսինս լռեց: Քնելուց առաջ իմացա, որ վաղը գնում ենք ամուսնական պայմանագիր կնքելու:

Զարմանքից բերանս բաց էր մնացել:

Առավոտյան վաղ արթնացա և հեռացա: Հանեցի հեռախոսիս քարտը և գցեցի աղբը: Հասկացա, որ ժամանակին եմ փախչել…

Աղբյուր՝ Ինֆո-արմ


 
loading...